Barwienie miedzi i jej stopów ma za zadanie nadanie nowym przedmiotom starego wyglądu. Jest to technika dekorowania i uszlachetniania tego metalu. Poprzez chemiczne patynowanie uzyskuje się zabarwienie od jasno-brązowego do głębokiej czerni.

Naturalna patyna posiada charakterystyczny zielony kolor, który powstaje w wyniku korozyjnego oddziaływania składników atmosfery z metalem. Jest procesem długotrwałym, złożonym, niejednorodnym  i pełniącym funkcję ochronną przed dalszą korozją. Warstwy naturalnej patyny to mieszanina chlorków, węglanów i siarczanów miedzi o różnym stopniu uwodnienia a funkcję ochronną zawdzięcza  zasadowemu węglanowi miedzi. Ze względu na wzrost kwaśnych związków siarki i azotu w atmosferze współczesne warstwy patyny są spękane i nierównomierne a zwiększenie zawartości zasadowych siarczanów nie stanowi ochrony, przez co w metalu występują głębokie wżery.

Współczesne zmiany klimatu oraz zwiększenie zanieczyszczenia powietrza wymusiły znalezienie sposobu na tworzenie warstw patyny w sposób kontrolowany i jednomierny, jednak brak jest rozwiązań uniwersalnych.

Najczęściej stosowane metody barwienia to chemiczne, elektrochemiczne, termiczne.

Używana Barwienie metodą chemiczną trwa około 20-30 sekund, można uzyskać  zabarwienie błękitne, błękitno-czarne, brunatne, jasno-brunatne oraz żółte. Kolor jest uzależniony od mieszaniny nakładanej na miedź.

Przy barwieniu od 20-240 minut można uzyskać również kolor czerwony, zielony, zielono-żółty, zielono-brunatny, czarny – jednak bardzo trudno uzyskać  równomierne zabarwienie na dużych powierzchniach i zatrzymać proces barwienia na pożądanym kolorze.

Przy używaniu metody chemicznej najważniejsze jest by dobrać odpowiednia recepturę oraz nałożyć chemię na odpowiednią ilość czasu. Wadą tek metody jest to, że podczas trwania procesu zmieniają swój skład. Powoduje to słaba powtarzalność odcienia w procesach barwienia przemysłowego.

Metoda elektrochemiczna jest dokładniejsza, ponieważ gotowa mieszanka nie zmienia swojego składu. Powłoka jest cienka i trudno ścieralna. Łatwo uzyskać powtarzalność odcienia pod warunkiem zachowania równomiernego rozkładu pola elektromagnetycznego. Nadaje się do dużych przedmiotów, ponieważ przy małych detalach mogą wystąpić nierównomierności zabarwienia trudne do usunięcia.

Kolor, który uzyskamy przy tej metodzie to „antyczna” patyna oraz czerń.

Metoda termiczna daje kolor czerwieni oraz czerni. Mieszanina używana w tej technologii  jest parząca oraz silnie utleniająca, dlatego wytwarzanie warstw trzeba przeprowadzać bardzo ostrożnie.